|
Ders kitabı
|
ALANGU, Tahir (1983) Türkiye Folkloru Elkitabı, İstanbul: Adam Yayıncılık.BAŞGÖZ, İlhan (1992). Sibirya’dan Bir Masal Anası, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.GÜNAY, Umay (1975) Elazığ Masalları: İnceleme, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yay.SAKAOĞLU, Saim (2002) “Masallar”, Türk Dünyası Ortak Edebiyatı: Türk Edebiyatı Tarihi, c. 2, Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yay., s. 131- 312.SEYİDOĞLU, Bilge (1975) Erzurum Halk Masalları Üzerinde Araştırmalar, Ankara: Atatürk Üniv. Yay.
|
|
Yardımcı Kaynaklar
|
ALBAYRAK, Nurettin (2004) Ansiklopedik Halk Edebiyatı Terimleri Sözlüğü, İstanbul: L&M Yay.
BORATAV, Pertev Naili (2009) Zaman Zaman İçinde Ankara: İmge Kitabevi Yay.
BORATAV, Pertev Naili (2010) Az Gittik Uz Gittik, Ankara: İmge Kitabevi Yay.
BOUTENEFF, Patricia Fann (2009) “Zulüm ve İhanet: Pontus Rum Masallarında Kadın ve Erkeklerin
Dünya Görüşleri”, Osmanlı Döneminde Balkan Kadınları: Toplumsal Cinsiyet, Kültür, Tarih,
(Derleyenler: Amila Buturovic- Irvin Cemil Schick), (çev.: Güliz Erginsoy), İstanbul: İstanbul
Bilgi Üniversitesi Yayınları, s. 47-78.
ÇIBLAK, Nilgün (2005). “V. Propp’un Masal Çözümleme Metodu”, Türk Dili , S. 638, s. 127- 140.
DOĞANÇ, H. Ayhan (1985) “Tarih-Coğrafya/Fin Yöntemiyle ‘Üç Prenses’ Masalının Kökenine
Doğru Bir Yaklaşım”, Folklor ve Etnografya Araştırmaları-1985, İstanbul: Anadolu Sanat
Yayınları, s. 113-128.
GEZGİN, İsmail (2007) Kırmızı Başlıklı Kız’dan İlk Günah’a...: Masalların Şifresi, İstanbul: Sel
Yayıncılık.
GLAZER, Mark (1979). “Türk Halk Masallarında Toplumsal Davranışlar Açısından Zorunluluk
ve Gereklilik”, (Çev.: Turhan Baraz), Eskişehir Televizyon İle Öğretim ve Eğitim Fakültesi
Dergisi (Kurgu), S. 2, s. 367-377.
GÖKERİ, İpek A. (1977). “Bir Türk Masalının Arketipsel Eleştirisi”, Türkiye’de Toplumsal Bilim
Araştırmalarında Yaklaşımlar, Yöntemler Semineri, (Hz.: Seyfi Karabaş-Yaşar Yeşilçay),
Ankara: ODTÜ Yayınları, s. 247- 262.
KARABAŞ, Seyfi (1979) “Gümüşhane Masalları”, Ulusal Kültür, yıl 2, S. 6, Ekim 1979, s. 233-240.
KARABAŞ, Seyfi (1999) “Masallarda Anlam, Yapı ve İşlev”, Bütüncül Türk Budunbilimine Doğru,
İstanbul: YKY, s. 265-308.
KUZU, Türkân (2002). “Masalın Değişmez Yasaları- İşlevsel Birimler” [=Propp Metodu], Anadolu
Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, c.I, S. 3, s. 219- 230.
OĞUZ, M. Öcal (2010) “Türkiye’de Mit ve Masal Çalışmaları veya Bir Olumsuzlama ve Tek-
Tipleştirme Öyküsü”, Millî Folklor, S. 85, s. 36-45.
MASAL ARAŞTIRMALARI/ Folktale Studies-1 (1988), İstanbul: Ortipa Yayıncılık.
ORUÇ, Şerif (2000). “Avrupa Masallarının Üslup Özelliklerini İnceleyen Bir Masal Araştırmacısı:
Max Luthi”, Türk Kültürü, S. 444, s. 221- 228.
ÖZALGAN, Haluk (1984) “ Keloğlan Olayı”, Zaman-Mekan Eksenlerinde Halkbilimi, Ankara: Ülke
Yayın Haber Tic. Ltd. Şti.
SAKAOĞLU, Saim (1999) Masal Araştırmaları, Ankara: Akçağ Yay
SEBZECİOĞLU, Turgay (??) “Rus Biçimciliği ve Vladimir Propp’un Kuramına Göre Bir Halk Masalı İncelemesi”, Folklor/ Edebiyat, c. X, S. 37, s. 81- 90.
THOMPSON, Stith (1955- 1958) Motif Index of Folk Literatüre, (2. baskı), 6 c., USA.
YAVUZ, Muhsine Helimoğlu (1999) Masallar ve Eğitimsel İşlevleri, (2. baskı), Ankara: Ürün Yayınları.
|