| Dersin adı |
Dersin seviyesi |
Dersin kodu |
Dersin tipi |
Dersin dönemi |
Yerel kredi |
AKTS kredisi |
Ders bilgileri |
| ÖZEL ÖĞRETİM YÖNTEMLERİ |
Birinci düzey |
İPFP763 |
Seçmeli |
7 |
5.00 |
5.00 |
Yazdır |
|
Ön koşul dersleri
|
-
|
|
Eğitimin dili
|
Türkçe
|
|
Koordinatör
|
PROF. DR. SÜLEYMAN AKYÜREK
|
|
Dersi veren öğretim eleman(lar)ı
|
PROF. DR. SÜLEYMAN AKYÜREK
|
|
Yardımcı öğretim eleman(lar)ı
|
Arş. Gör. Hayriye GENCEL
|
|
Dersin veriliş şekli
|
Yüz yüze - Anlatım, soru-cevap, tartışma, grup çalışması, problem çözme, drama ve oyun yöntemleriyle işlenecek, derslere öğrencilerin aktif katılımı sağlanacaktır.
|
|
Dersin amacı
|
Bu derste öğrencilere din öğretiminin planlama, uygulama ve değerlendirilme süreçleriyle ilgili bilgiler vermek, bunlarla ilgili olarak öğrencilere sınıf içi uygulamalar yaptırmak amaçlanmaktadır.
|
|
Dersin tanımı
|
Bu derste öğrencilere din öğretiminin planlama, uygulama ve değerlendirilme süreçleriyle ilgili bilgiler verilmekte, bunlarla ilgili olarak öğrencilere sınıf içi uygulamalar yaptırılmaktadır.
|
|
1- |
Genel Öğretim ve Özel Öğretim Yöntemleri İlişkisi
|
|
2- |
Din Öğretiminde Bilişsel, Duyuşsal ve Devinişsel Becerilerin Öğretimi ile Model-Strateji-Yöntem ve Teknik İlişkisi
|
|
3- |
Din Öğretiminde Tam Öğrenme Modeli ve Programlı Öğretim Modeli
|
|
4- |
Din Öğretiminde Çoklu Zekâ Kuramı ve Örnek İşlenişler
|
|
5- |
Din Öğretiminde İşbirliğine Dayalı Öğretim Stratejisi ve Grup Çalışması Yöntemi: Takım-Oyun Turnuva Tek., Ayrılıp Birleşme Tek, Öğrenci Takımları-Başarı Grupları Tek, Bunu Kim Yapar, Zıt Panel, Öğrenci Galerisi, Bilgi Kese Kağıdı, İstasyon
|
|
6- |
Din Öğretiminde Tartışma Yöntemi ve Uygulama Çalışmaları: Akvaryum, Konuşma Halkası, Kartopu, Dedikodu (Al-Taşı-Tartış), Köşelenme, Philips 66, Doğru-Yanlış Tekniği (Elma Desem Git-Armut Desem Kal
|
|
7- |
Din Öğretiminde Tartışma Yöntemi ve Uygulama Çalışmaları: Kart Gösterme, Kavram karikatürü, Yüklemeleri-Yönlendirmeleri Keşfetme Tekniği (M Tablosuı), İddiaları Soruglama ve Keşfetme Tekniği
|
|
8- |
Araştırma İnceleme Stratejisi: Gezi-Gözlem ve İnceleme Yöntemi, Ayet ve Hadislerden Yararlanma Teknikleri
|
|
9- |
Din Öğretiminde Problem Çözme Modeli-Yöntem ve Teknikleri: Beyin Fırtınası, Listeleme, Neden-Sonuç Bulma, Ne-Ne demek-Ne Yapacağız (3N)
|
|
10- |
ARA SINAV
|
|
11- |
Din Öğretiminde Problem Çözme Modeli-Yöntem ve Teknikleri: 6 Şapkalı Düşünme, Altı Ayakkabılı Uygulama Tekniği, Pazar Yeri
|
|
12- |
Din Öğretiminde Örnek Olay İncelemesi: Yoda, Drama Yöntemi:
|
|
13- |
Din Öğretiminde Kavram
|
|
14- |
Din Öğretiminde Genelleme Öğretimi
|
|
15- |
|
|
16- |
|
|
17- |
|
|
18- |
|
|
19- |
|
|
20- |
|
|
1- |
Genel ve özel öğretim yöntemlerinin ilişkisini açıklar.
|
|
2- |
Alanıyla ilgili örnek planlar hazırlar.
|
|
3- |
Öğretim stratejilerini alanına uygular.
|
|
4- |
Öğretim konusuna uygun yöntemleri seçer.
|
|
5- |
Seçtiği yöntemleri etkenlikle uygular.
|
|
6- |
Öğretim yöntemiyle ilişkili teknikleri belirler.
|
|
7- |
Seçtiği teknikleri etkenlikle uygular.
|
|
8- |
Dini kavramların ve genellemelerin nasıl öğretim konusu yapılabileceğini açıklar.
|
|
9- |
Dini kavramların ve genellemelerin öğretimini düzenler.
|
|
10- |
Öğretim yolları arasındaki ilişkileri açıklar.
|
|
*Dersin program yeterliliklerine katkı seviyesi
|
|
1- |
Kur’an ve Sünnet çerçevesinde bütüncül ve sistematik bir dini düşünce ve kavrayışa sahiptir. (Yetkinlik)
|
|
|
2- |
İlahiyat alanında temel kavramları ve kavramlar arası ilişkileri açıklar. (Bilgi)
|
|
|
3- |
İlahiyat ile ilgili ileri düzeyde kuramsal ve uygulamalı bilgilere (Tarihi ve güncel, araç ve gereçlere ilişkin, saha çalışmalarında uygulanan araştırma yöntem ve tekniklerine ilişkin, ilahiyatla ilgili diğer kaynaklarda desteklenen) sahiptir. (Bilgi)
|
|
|
4- |
İlahiyat alanında değişmez olan ve değişebilen bilgileri ayırt eder. (Beceri)
|
|
|
5- |
Klasik ve güncel dini meseleleri tespit etme, tanımlama, yorumlama, tahlil etme, terkip etme ve çözme becerisine sahiptir. (Beceri)
|
|
|
6- |
Farklı düşünce ve yorumlar karşısında evrensel ilke ve değerleri üstün tutan bir anlayışa sahiptir. (Yetkinlik)
|
|
|
7- |
Akıl, bilgi, istişare, emanete riayet, ehliyet ve adalet gibi temel değerler/ilkeler ışığında çalışma ve sorumluluk üstlenebilme yetkinliğine sahiptir. (Yetkinlik)
|
|
|
8- |
İlahiyat alanına ilişkin temel kaynakları asli dilinden (Arapça) okuyup anlayabilir. (Yetkinlik)
|
|
|
9- |
İtikat, ibadet, ahlak ve muamelata dair usul ve esasları kavrar ve dayandığı temelleri açıklar. (Bilgi)
|
|
|
10- |
Zaman ve mekâna göre ortaya çıkan farklı dini yaklaşımları doğru anlama ve tutarlı değerlendirme yetkinliğine sahiptir. (Yetkinlik)
|
|
|
11- |
Din istismarı, şiddet, İslam karşıtlığı gibi dine ve topluma zararlı eğilimlere karşı söylem ve tutum geliştirir. (Yetkinlik)
|
|
|
12- |
İslam kültür, sanat ve medeniyeti hakkında temel ve bütüncül bilgilere sahiptir. (Bilgi)
|
|
|
13- |
Kuran-ı Kerim okuma, anlama ve öğretme konusunda teorik ve pratik yeterlilik kazanır. (Beceri)
|
|
|
14- |
İslam’ın temel kaynakları ışığında din eğitimi ve din hizmetleri verme yetkinliğine sahiptir. (Beceri)
|
|
|
15- |
İlahiyat alt dallarının birbiri ile ve diğer bilim alanları ile ilişki kurarak, disiplinler arası araştırma-inceleme, yorum, analiz ve değerlendirme yapar. (Beceri)
|
|
|
16- |
Dini/Manevi danışmanlık ve rehberlik bilgi ve becerisine sahiptir. (Beceri)
|
|
|
17- |
Dünya dinlerinin temel inanç esasları ve uygulamalarını tanır. (Bilgi)
|
|
|
18- |
İlahiyatla ilişkili başlıca ekoller, kuramlar ve meseleler hakkında yeterli düzeyde bir kavrayışa sahip olur. (Bilgi)
|
|
|
19- |
İlahiyat alanında edindiği kuramsal ve uygulamalı bilgileri; eğitim-öğretim, araştırma ve topluma hizmet alanlarında kullanır. (Yetkinlik)
|
|
|
20- |
İlahiyat alanının gerektirdiği bilişim ve bilgi teknolojilerini ileri düzeyde kullanır. (Yetkinlik)
|
|
|
21- |
|
|
|
22- |
|
|
|
23- |
|
|
|
24- |
|
|
|
25- |
|
|
|
26- |
|
|
|
27- |
|
|
|
28- |
|
|
|
29- |
|
|
|
30- |
|
|
|
31- |
|
|
|
32- |
|
|
|
33- |
|
|
|
34- |
|
|
|
35- |
|
|
|
36- |
|
|
|
37- |
|
|
|
38- |
|
|
|
39- |
|
|
|
40- |
|
|
|
41- |
|
|
|
42- |
|
|
|
43- |
|
|
|
44- |
|
|
|
45- |
|
|
|
Yıldızların sayısı 1’den (en az) 5’e (en fazla) kadar katkı seviyesini ifade eder |
|
Planlanan öğretim faaliyetleri, öğretme metodları ve AKTS iş yükü
|
|
|
Sayısı
|
Süresi (saat)
|
Sayı*Süre (saat)
|
|
Yüz yüze eğitim
|
14
|
4
|
56
|
|
Sınıf dışı ders çalışma süresi (ön çalışma, pekiştirme)
|
0
|
0
|
0
|
|
Ödevler
|
12
|
1
|
12
|
|
Sunum / Seminer hazırlama
|
1
|
5
|
5
|
|
Kısa sınavlar
|
10
|
1
|
10
|
|
Ara sınavlara hazırlık
|
1
|
5
|
5
|
|
Ara sınavlar
|
2
|
1
|
2
|
|
Proje (Yarıyıl ödevi)
|
0
|
0
|
0
|
|
Laboratuvar
|
0
|
0
|
0
|
|
Arazi çalışması
|
0
|
0
|
0
|
|
Yarıyıl sonu sınavına hazırlık
|
1
|
6
|
6
|
|
Yarıyıl sonu sınavı
|
1
|
2
|
2
|
|
Araştırma
|
12
|
2
|
24
|
|
Toplam iş yükü
|
|
|
122
|
|
AKTS
|
|
|
5.00
|
|
Değerlendirme yöntemleri ve kriterler
|
|
Yarıyıl içi değerlendirme
|
Sayısı
|
Katkı Yüzdesi
|
|
Ara sınav
|
2
|
100
|
|
Kısa sınav
|
0
|
0
|
|
Ödev
|
0
|
0
|
|
Yarıyıl içi toplam
|
|
100
|
|
Yarıyıl içi değerlendirmelerin başarıya katkı oranı
|
|
40
|
|
Yarıyıl sonu sınavının başarıya katkı oranı
|
|
60
|
|
Genel toplam
|
|
100
|
|
Önerilen veya zorunlu okuma materyalleri
|
|
Ders kitabı
|
1) Süleyman Akyürek, Din Öğretimi: Model, Strateji,Yöntem ve Teknikler, Nobel Yay., Ankara 2019.
2) Cemal Tosun - Recai Doğan, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretimi, Pegem A Yayıncılık, Ankara 2002.
3) Koordinatör: M. Şevki Aydın, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi Öğretim Klavuzu, MEB. Yayınları, 2001.
4) M. Zeki Aydın, Din Öğretimi Yöntemleri, Nobel Yayıncılık, Ankara 2008.
5) Pelin Pektaş, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretiminde Çoklu Zeka Uygulamaları, Özel Ceceli Ok. Yay., Ankara 2002.
6) Kudret Eren Yavuz, 7-12 Yaş Dönemi Çocuklarda Duygusal Zeka Gelişimi, Özel Ceceli Okulları Yayınları, Ankara 2002.
|
|
Yardımcı Kaynaklar
|
1) Veysel Sönmez, Öğretmen El Kitabı, Pegem AYayıncılık, Ankara 1994.
2) Özcan Demirel, Öğretme Sanatı, Pegem A Yayıncılık, Ankara 1999.
3) Özcan Demirel, Genel Öğretim Yöntemleri, 1996.
4) Mürüvvet Bilen, Kuramdan Uygulamaya Öğretim, Anı Yayıncılık, 1999.
5) Ergin Erginer, Öğretimi Planlama Uygulama ve Değerlendirme, Anı Yayıncılık, Ankara 2000.
|
|